Nasadiya Suktam In Gujarati
ઋગ્વેદ (૧૦.૧૨૯) ના દસમા અધ્યાયમાં સ્થિત નાસદીય સૂક્તમ્(Nasadiya Suktam In Gujarati) એક પ્રખ્યાત સૂક્ત છે. તેને ‘નસદિયા ઋષિ’ તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. આ સૂક્ત બ્રહ્મા, સર્જન અને સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિના રહસ્યનું ચિંતન કરે છે. આ સૂક્તનો મુખ્ય વિષય બ્રહ્માના અસ્તિત્વ, સૃષ્ટિની શરૂઆત અને તેના કારણ વિશે છે. નાસદીય સૂક્તમ્ એક અનન્ય અને દાર્શનિક પરિપ્રેક્ષ્ય રજૂ કરે છે, જે પ્રાચીન ભારતીય વિચાર અને બ્રહ્મ વિશે ઊંડા પ્રશ્નો ઉભા કરે છે.
નાસદીય સૂક્તમ્
(ઋ.૧૦.૧૨૯)
નાસ॑દાસી॒ન્નો સદા॑સીત્ત॒દાનીં॒ નાસી॒દ્રજો॒ નો વ્યો॑મા પ॒રો યત્ ।
કિમાવ॑રીવઃ॒ કુહ॒ કસ્ય॒ શર્મ॒ન્નંભઃ॒ કિમા॑સી॒દ્ગહ॑નં ગભી॒રમ્ ॥ ૧ ॥
ન મૃ॒ત્યુરા॑સીદ॒મૃતં॒ ન તર્હિ॒ ન રાત્ર્યા॒ અહ્ન॑ આસીત્પ્રકે॒તઃ ।
આની॑દવા॒તં સ્વ॒ધયા॒ તદેકં॒ તસ્મા॑દ્ધા॒ન્યન્ન પ॒રઃ કિં ચ॒નાસ॑ ॥ ૨ ॥
તમ॑ આસી॒ત્તમ॑સા ગૂ॒ળ્હમગ્રે॑ઽપ્રકે॒તં સ॑લિ॒લં સર્વ॑મા ઇ॒દમ્ ।
તુ॒ચ્છ્યેના॒ભ્વપિ॑હિતં॒-યઁદાસી॒ત્તપ॑સ॒સ્તન્મ॑હિ॒નાજા॑ય॒તૈક॑મ્ ॥ ૩ ॥
કામ॒સ્તદગ્રે॒ સમ॑વર્ત॒તાધિ॒ મન॑સો॒ રેતઃ॑ પ્રથ॒મં-યઁદાસી॑ત્ ।
સ॒તો બંધુ॒મસ॑તિ॒ નિર॑વિંદન્ હૃ॒દિ પ્ર॒તીષ્યા॑ ક॒વયો॑ મની॒ષા ॥ ૪ ॥
તિ॒ર॒શ્ચીનો॒ વિત॑તો ર॒શ્મિરે॑ષામ॒ધઃ સ્વિ॑દા॒સી 3 દુ॒પરિ॑ સ્વિદાસી 3 ત્ ।
રે॒તો॒ધા આ॑સન્મહિ॒માન॑ આસંત્સ્વ॒ધા અ॒વસ્તા॒ત્પ્રય॑તિઃ પ॒રસ્તા॑ત્ ॥ ૫ ॥
કો અ॒દ્ધા વે॑દ॒ ક ઇ॒હ પ્ર વો॑ચ॒ત્કુત॒ આજા॑તા॒ કુત॑ ઇ॒યં-વિઁસૃ॑ષ્ટિઃ ।
અ॒ર્વાગ્દે॒વા અ॒સ્ય વિ॒સર્જ॑ને॒નાથા॒ કો વે॑દ॒ યત॑ આબ॒ભૂવ॑ ॥ ૬ ॥
ઇ॒યં-વિઁસૃ॑ષ્ટિ॒ર્યત॑ આબ॒ભૂવ॒ યદિ॑ વા દ॒ધે યદિ॑ વા॒ ન ।
યો અ॒સ્યાધ્ય॑ક્ષઃ પર॒મે વ્યો॑મં॒ત્સો અ॒ઙ્ગ વે॑દ॒ યદિ॑ વા॒ ન વેદ॑ ॥ ૭ ॥
નાસદિય સૂક્તનું મહત્વ
નાસદીય સૂક્તમ્ ભારતીય તત્વજ્ઞાન અને સર્જન વિશે ઊંડો વિચાર વ્યક્ત કરે છે. આ સૂક્ત માત્ર ઋગ્વેદનું એક અદ્ભુત ઉદાહરણ નથી, પણ એ પણ દર્શાવે છે કે પ્રાચીન ભારતમાં અસ્તિત્વ, સર્જન અને બ્રહ્મા વિશેના વિચારો કેટલા જટિલ અને ઊંડા હતા. આ સ્તોત્ર એ સમયના વૈજ્ઞાનિક, દાર્શનિક અને ધાર્મિક દ્રષ્ટિકોણનો સંગમ છે, જેમાં સર્જન વિશે કોઈ ચોક્કસ જવાબો નથી અને માનવતાને તેના રહસ્યો સમજવા માટે પ્રેરિત કરે છે.
નાસદીય સૂક્તમ્ બતાવે છે કે જ્ઞાનનું અંતિમ સ્વરૂપ ફક્ત આપણા અનુભવો અને પરિપ્રેક્ષ્યની બહાર રહેલું છે, અને સર્જનના અદ્રશ્ય રહસ્યોને સમજવાનો પ્રયત્ન ચાલુ રાખવો જોઈએ.
