વિષ્ણુ સૂક્તમ્

Vishnu Suktam In Gujarati

વિષ્ણુ સૂક્તમ્(Vishnu Suktam In Gujarati) ઋગ્વેદ માં સમાવિષ્ટ એક પ્રાચીન સૂક્ત છે, જે ભગવાન વિષ્ણુના મહિમાનું વર્ણન કરે છે. આ સૂક્ત રિગવેદના પ્રથમ મંડળમાં આવેલું છે અને તેમાં કુલ 7 મંત્રો છે. વિષ્ણુ સૂક્તમ્ સંસારના પાલનહાર ભગવાન વિષ્ણુના વિશાળ સ્વરૂપ, તેમના ત્રણ વિક્રમ (ત્રિવિક્રમ) અને તેમના દિવ્ય ગુણોની ગાથા ગાય છે.

વિષ્ણુ સૂક્તમ્ નું મહત્ત્વ

1. આધ્યાત્મિક દૃષ્ટિએ:
   • વિષ્ણુ સૂક્તમ્ ભક્તિ અને આધ્યાત્મિક ઉન્નતિ માટે ઉત્તમ સ્તોત્ર છે.
   • એ ભક્તોમાં અનન્ય શ્રદ્ધા અને સન્માનની ભાવના જન્માવે છે.
2. વૈદિક વિધિમાં:
   • વિષ્ણુ યજ્ઞ, હવન અને દૈવી ઉપાસનામાં આ સૂક્તનો ઉપયોગ થાય છે.
   • શાંતિ અને ધન પ્રાપ્તિ માટે પણ તેનું પઠન શુભ મનાય છે.
3. યોગ અને ધ્યાનમાં:
   • આ સૂક્તના મંત્રોનો જાપ કરવાથી ચિંતન અને ધ્યાનમાં એકાગ્રતા વધે છે.
   • માનસિક શાંતિ અને સકારાત્મક ઉર્જા પ્રાપ્ત થાય છે.

વિષ્ણુ સૂક્તમ્ ના પઠનના લાભો

• વિષ્ણુ સૂક્તમ્ નું નિત્ય પઠન કરવાથી જીવનમાં શાંતિ, સમૃદ્ધિ અને સુખ પ્રાપ્ત થાય છે.
• આ સૂક્ત મનને શાંતિ આપે છે અને વિષ્ણુ ભગવાનની કૃપા પ્રાપ્ત થવામાં સહાય કરે છે.
• જે લોકો જીવનમાં ધન, આરોગ્ય અને આধ্যાત્મિક ઉન્નતિ ઈચ્છે છે, તેઓ માટે વિષ્ણુ સૂક્તમ્ પાવન મંત્ર છે.

વિષ્ણુ સૂક્તમ્

ઓં-વિઁષ્ણો॒ર્નુકં॑-વીઁ॒ર્યા॑ણિ॒ પ્રવો॑ચં॒ યઃ પાર્થિ॑વાનિ વિમ॒મે રાજાગ્​મ્॑સિ॒ યો અસ્ક॑ભાય॒દુત્ત॑રગ્​મ્ સ॒ધસ્થં॑-વિઁચક્રમા॒ણસ્ત્રે॒ધોરુ॑ગા॒યઃ ॥ ૧ (તૈ. સં. ૧.૨.૧૩.૩)
વિષ્ણો॑ર॒રાટ॑મસિ॒ વિષ્ણોઃ᳚ પૃ॒ષ્ઠમ॑સિ॒ વિષ્ણોઃ॒ શ્નપ્ત્રે᳚સ્થો॒ વિષ્ણો॒સ્સ્યૂર॑સિ॒ વિષ્ણો᳚ર્ધ્રુ॒વમ॑સિ વૈષ્ણ॒વમ॑સિ॒ વિષ્ણ॑વે ત્વા ॥ ૨ (તૈ. સં. ૧.૨.૧૩.૩)

તદ॑સ્ય પ્રિ॒યમ॒ભિપાથો॑ અશ્યામ્ । નરો॒ યત્ર॑ દેવ॒યવો॒ મદં॑તિ । ઉ॒રુ॒ક્ર॒મસ્ય॒ સ હિ બંધુ॑રિ॒ત્થા । વિષ્ણો᳚ પ॒દે પ॑ર॒મે મધ્વ॒ ઉથ્સઃ॑ ॥ ૩ (તૈ. બ્રા. ૨.૪.૬.૨)
પ્ર તદ્વિષ્ણુ॑-સ્સ્તવતે વી॒ર્યા॑ય । મૃ॒ગો ન ભી॒મઃ કુ॑ચ॒રો ગિ॑રિ॒ષ્ઠાઃ । યસ્યો॒રુષુ॑ ત્રિ॒ષુ વિ॒ક્રમ॑ણેષુ । અધિ॑ક્ષ॒યંતિ॒ ભુવ॑નાનિ॒ વિશ્વા᳚ ॥ ૪ (તૈ. બ્રા. ૨.૪.૩.૪)

પ॒રો માત્ર॑યા ત॒નુવા॑ વૃધાન । ન તે॑ મહિ॒ત્વમન્વ॑શ્નુવંતિ । ઉ॒ભે તે॑ વિદ્મ॒ રજ॑સી પૃથિ॒વ્યા વિષ્ણો॑ દેવ॒ત્વમ્ । પ॒ર॒મસ્ય॑ વિથ્સે ॥ ૫ (તૈ. બ્રા. ૨.૮.૩.૨)

વિચ॑ક્રમે પૃથિ॒વીમે॒ષ એ॒તામ્ । ક્ષેત્રા॑ય॒ વિષ્ણુ॒ર્મનુ॑ષે દશ॒સ્યન્ન્ । ધ્રુ॒વાસો॑ અસ્ય કી॒રયો॒ જના॑સઃ । ઊ॒રુ॒ક્ષિ॒તિગ્​મ્ સુ॒જનિ॑માચકાર ॥ 6 (તૈ. બ્રા.૨.૪.૩.૫)
ત્રિર્દે॒વઃ પૃ॑થિ॒વીમે॒ષ એ॒તામ્ । વિચ॑ક્રમે શ॒તર્ચ॑સં મહિ॒ત્વા । પ્ર વિષ્ણુ॑રસ્તુ ત॒વસ॒સ્તવી॑યાન્ । ત્વે॒ષગ્ગ્ હ્ય॑સ્ય॒ સ્થવિ॑રસ્ય॒ નામ॑ ॥ 7 (તૈ. બ્રા. ૨.૪.૩.૫)

અતો॑ દે॒વા અ॑વંતુ નો॒ યતો॒ વિષ્ણુ॑ર્વિચક્ર॒મે । પૃ॒થિ॒વ્યા-સ્સ॒પ્તધામ॑ભિઃ । ઇ॒દં-વિઁષ્ણુ॒ર્વિચ॑ક્રમે ત્રે॒ધા નિદ॑ધે પ॒દમ્ । સમૂ॑ઢમસ્ય પાગ્​મ્ સુ॒રે ॥ ત્રીણિ॑ પ॒દા વિચ॑ક્રમે॒ વિષ્ણુ॑ર્ગો॒પા અદા᳚ભ્યઃ । તતો॒ ધર્મા॑ણિ ધા॒રયન્॑ । વિષ્ણોઃ॒ કર્મા॑ણિ પશ્યત॒ યતો᳚ વ્ર॒તાનિ॑ પસ્પ॒શે । ઇંદ્ર॑સ્ય॒ યુજ્ય॒સ્સખા᳚ ॥

તદ્વિષ્ણોઃ᳚ પર॒મં પ॒દગ્​મ્ સદા॑ પશ્યંતિ સૂ॒રયઃ॑ । દિ॒વીવ॒ ચક્ષુ॒રાત॑તમ્ । તદ્વિપ્રા॑સો વિપ॒ન્યવો॑ જાગૃ॒વાગ્​મ્ સ॒સ્સમિં॑ધતે । વિષ્ણો॒ર્યત્પ॑ર॒મં પ॒દમ્ । પર્યા᳚પ્ત્યા॒ અનં॑તરાયાય॒ સર્વ॑સ્તોમોઽતિ રા॒ત્ર ઉ॑ત્ત॒મ મહ॑ર્ભવતિ સર્વ॒સ્યાપ્ત્યૈ॒ સર્વ॑સ્ય॒ જિત્ત્યૈ॒ સર્વ॑મે॒વ તેના᳚પ્નોતિ॒ સર્વં॑ જયતિ ॥

ઓં શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॑ ॥