મારું મન મોર બની થનગાટ કરે Maru Man More Bani Thangaat Kare
બહુ રંગ ઉમંગમાં પીછ પસારીને , બાદલસુ નિજ નેનન ધારીને
મેઘ મલાર ઉચારી ને આકુલ પ્રાણ કોને કલ-સાદ કરે ,
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
ઘર ઘરર ઘરર મેઘઘટા ગગને ગગને ગરજાટ ભારે …
ગુમરી ગુમરી ગરજાટ ભારે …
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
નવે ધાનભરી મારી સીમ ઝૂલે , નવ દિન કપોત ની પાંખ ખુલે ,
મધરા મધરા મલકએને મેંડક મેહસું નેહસું બાત કરે
ગગને ગગને ગુમાંરાઈને પાગલ મેઘઘટા ગરજાટ ભારે …
નવ મેઘ તણે નીલ આંજણીયે મારા ઘેઘુર નૈન ઝગાટ કરે
મારા લોચનમાં મદઘેન ભારે મારી આતમ લે’ર બિછાત કરે
સચરાચર શ્યામલ ભટ ધરે
મારો પ્રાણ કરી પુલકાટ ગયો પથરાઈ સારી વનરાઈ પરે
ઓ રે ! મેઘ અષાઢીલો આજ મારે દોય નેનનીલાંજન ધેન ભરે
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
ઓલી કોણ કરી લત મોકળિયું ખડી આભ મહોલ અટારી પરે
ઉચી મેઘ મહોલ અટારી પરે , અને ચાકમ ચુર બે ઉર પરે
પચરંગીન બાદલ પાલવડે , કરી આડશ કોણ ઉભેલ અરે ,
ઓલી વીજ કરે અંજવાસ નવેસર રાસ જોવ અંકલાશ ચડે
ઓલી કોણ પયોધર સંઘરતી વીખરેલ લટે ખડી મેં’લ પરે
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
નદી તીર કેરા કુણા ઘાસ પરે પનીહાર એ કોણ વિચાર કરે
પટ-કુળ નાવે પાણી-ઘાટ પરે , એની સુનમાં મીટ મંડાઈ રહી
એની ગાગર નીર તણાઈ રહી , એને ઘર જવા દરકાર નહિ
મુખ માલતી ફૂલની કુપળ ચાવતી કોણ બીજા કેરું ધ્યાન ધારે
પનિહાર નવે શણગાર નદી કેરે તીર ગંભીર વિચાર કરે
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
ઓલી કોણ હિંડોળ ચગાવત એકલ ફૂલ બકુક ની ડાળ પરે
ચકચૂર બની ફૂલ-ડાળ પરે , વીખરેલ અંબોડાના વાળ ઝૂલે
દિયે દેહ-નીંડોળ ને ડાળ હાલે , શિર ઉપર ફૂલ ઝકોળ ઝરે
એની ઘાયલ દેહના છાયલ-છેડલા આભ ઉડી ફરકાટ કરે
ઓલી કોણ ફંગોળ લગાવત એકલ ફૂલ બકુલ ની ડાળ પરે
મારું મન મોર બની થનગાટ કરે …
